Przez dwa miesiące teatromani codziennie będą mogli obejrzeć ciekawy spektakl. Wszystko w ramach rozpoczynającego się w niedzielę 1 lipca Konkursu Teatrów Ogródkowych.

Aneta Prymaka: Dziesięć lat temu po raz pierwszy zorganizował Pan Konkurs Teatrów Ogródkowych. Czemu miał on służyć?

Andrzej Tadeusz Kijowski, dyrektor naczelny i artystyczny KTO: Wymyśliłem tę imprezę jako dziennikarz - latem w Warszawie niewiele się dzieje. My potrzebujemy kulturalnego newsa, warszawiacy - wydarzenia. Siedziałem w Lapidarium i poczułem, że tu jest taka atmosfera, że tylko grać spektakle. Bo jak w dawnych czasach grano Szekspira czy Moliera? Nie w dusznej sali. Prawie wszystkie sztuki do końca XVIII wieku pisane były do grania na powietrzu. XIX wiek chciał zamknąć teatr w ciemnej sali, ale na szczęście mu się to nie udało.

Pierwsze KTO odbywały się w Lapidarium, potem w Starej Dziekance i w Dolinie Szwajcarskiej. W tym roku w niedzielę będziemy występować w Lapidarium, w pozostałe dni tygodnia - w Dolinie Szwajcarskiej.

W poprzednich latach przedstawienia odbywały się raz w tygodniu. W tym roku - codziennie. W poniedziałki będą to spektakle konkursowe, w pozostałe dni tzw. an-trakty. Ambitne przedsięwzięcie.

- Tak, to skok na głęboką wodę. Wykorzystałem tu tzw. metodę awiniońską - na tamtejszym festiwalu każdy przyjeżdżający na konkurs zespół gra swoje przedstawienie kilka razy. Zaprosiliśmy też laureatów z poprzednich lat. Daliśmy szansę występu tym, którzy nie zakwalifikowali się do konkursu. I zaprosiliśmy gwiazdy. 26 sierpnia z piosenkami z czterech swoich przedstawień teatralnych wystąpi Krystyna Janda. 11 sierpnia - Emilian Kamiński.

Jakiego repertuaru możemy się spodziewać?

- Różnorodnego, ale nie będzie on tylko lekki i przyjemny, jak się niektórym kojarzy teatr ogródkowy. Sporo będzie piosenki aktorskiej. Pojawią się sztuki Szekspira, ale i „nieogródkowych” twórców XIX-wiecznych: jedyny zagraniczny gość KTO - teatr Ptak z Rosji pokaże sztukę Czechowa.

Jestem przerażony tegorocznym rozmachem. Ale wierzę, że słowo ma moc sprawczą. Już raz powiedziałem: niech stanie się teatr. I stał się.

© Archiwum GW, wersja 1998
Uwagi dotyczące Archiwum GW: magda.ostrowska@gazeta.pl